De keuken had op Mijnheer als kind al aantrekkingskracht. Niet alleen om de gardes af te likken voordat de mixer goed en wel was uitgeschakeld, maar ook om met eten maken te experimenteren. Dat hij bij de padvinders al snel zijn insigne Kokkerellen probeerde te halen, was dan ook niet zo vreemd.

In zijn hoofd en in de winkel zoekt hij graag naar smaken die bij elkaar passen. Kookboeken met kant-en-klare recepten heeft Mijnheer dan ook niet, hij is niet volgzaam genoeg waarschijnlijk 😉 Soms krijgt hij er wel eens eentje, maar alleen als er mooie foto’s in staan mag ‘ie blijven. Anders wordt het een doorschuifkado.

Het liefst leest Mijnheer over achtergronden van het koken. Verhalen van koks in hun zoektocht naar smaken en technieken. En hij pluist de Engelse Wikipedia uit voor de details van obscure ingrediënten die hij heeft ontdekt tijdens een van zijn ontdekkingsreizen door de Chinese supermarkt, die gelukkig om de hoek zit.

Na al dat lezen moest het schrijven er toch eens van komen. Deze blog is luchtig, met hier en daar een mening, soms een snufje techniek of een mespuntje ironie maar vooral wat eigen receptjes. En foto’s, natuurlijk. Ook bij wijze van culinair erfgoed, de erven Eetpraat later nog eens op kunnen zoeken hoe Mijnheer toch die appeltaart, broodpizza en oliebollen uit zijn hoge hoed wist te toveren.

Schrijf je in voor de nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van nieuwe recepten en artikelen. Of volg Mijnheer via Twitter, Facebook of Instagram. Dan mis je niets!

Mijnheer vindt het leuk als je af en toe reageert op een artikel, want zoals een groot tekstschrijver ooit dichtte: “Ik zit hier voor het vensterglas, stil ineengedoken. Ik wou dat ik twee kokkies was, dan kon ik samen koken.”

Speel & experimenteer alsof je eten ervan afhangt!

Met smakelijke groet,

Mijnheer Eetpraat